Τα "λαζαρικά" από τόπο σε τόπο έχουν πολλές παραλλαγές, τις οποίες παραθέτουμε σε αυτή την σελίδα.
Η σελίδα εμπλουτίζεατι συνεχώς και ενσωματώνει τις δικές σας παρεμβάσεις,
Αν έχετε λοιπόν να μας προτείνετε κάποιο έθιμο σχετικά με τον Άγιο Λάζαρο μπορείτε να μας την στείλετε ΕΔΩ
Κυπριακά έθιμα και παραδόσεις γύρω από τον Άγιο ΛάζαροΤο ότι η λατρεία του Λαζάρου στην Κύπρο ανάγεται σε αρκετά πρώιμη περίοδο διαφαίνεται και από το έθιμο του Λαζάρου, το οποίο μοιάζει με αναβίωση των αρχαιοελληνικών εορτών "Αδωνίων" της Αλεξάνδρειας. Το Σάββατο του Λαζάρου ο επίσκοπος συνοδεία κληρικών και λαϊκών μετέβαινε στο Συνοδικό, όπου οι επίτροποι του ναού είχαν ντύσει ένα νεαρό αγόρι, το Παιδί του Λαζάρου, με ένα ένδυμα στολισμένο με "λαζάρους" ή "σιμιλλούθκια" (κίτρινες μαργαρίτες και γλαδιόλες) και "πετεινούς" (παπαρούνες). Τα άνθη αυτά πλέκονταν σε στεφάνια για το κεφάλι, τα χέρια και τα πόδια και σε γιρλάντες τοποθετούνταν χιαστί στο στήθος και τη ράχη. Εν μέσω θρήνων και πένθιμων ύμνων ξάπλωναν το παιδί σε ένα ανθοστολισμένο χαλί και τη στιγμή που ο επίσκοπος διαβάζοντας το ευαγγέλιο αναφωνούσε το "Λάζαρε έξελθε", σηκωνόταν ο νεαρός απότομα, ενώ τον έραιναν με ροδοπέταλα και ροδόσταγμα. Χαρμόσυνες μελωδίες ξεχύνονταν στον περίβολο του ναού και οι επίτροποι μοίραζαν στον κόσμο τα κόλλυβα του Λαζάρου και αρτοσκευάσματα σε σχήμα κούκλας, πτηνών, χελώνας, κάβουρα ή φιδιού. Στη συνέχεια διάφορα παιδιά κρατώντας κλαδιά φοινίκων, τα γνωστά βάια, περιέφεραν το "Λαζαροπαίδι" στα σπίτια της Σκάλας (περιοχή της Λάρνακας) και το δρώμενο επαναλαμβανόταν, ενώ οι νοικοκυρές συναγωνίζονταν η μία την άλλη για το στρώσιμο του κρεβατιού του Λαζάρου. Οι ιερείς που συνόδευαν τον "Λάζαρο" έψελναν την έγερση και τα παιδιά που ακολουθούσαν έλεγαν τα "κάλαντα του Λαζάρου" λαμβάνοντας από τους οικοδεσπότες αυγά, γλυκά και χρήματα.
Αρχιμανδρίτης Λάζαρος Βατοπεδινός |
Στερεά Ελλάδα, Μακεδονία, ΘράκηΣτη Στερεά Ελλάδα, τη Μακεδονία και τη Θράκη στο έθιμο έπαιρναν μέρος μόνο κορίτσια, οι "Λαζαρίνες" ή "Λαζαρίτσες", έτσι έβρισκαν την ευκαιρία να γίνουν γνωστές και σαν υποψήφιες νύφες.
Για "Λάζαρο" βαστούσαν έναν ξύλινο κόπανο για τα ρούχα, τυλιγμένο με παρδαλά κομμάτια από πανιά, ίδιο μωρό. Σε άλλα μέρη πάλι έντυναν με χτυπητά πολύχρωμα υφάσματα μια ρόκα, μια κούκλα, έναν καλαμένιο σταυρό και τα στόλιζαν με κορδέλες και λουλούδια. Στην Σκύρο έπαιρναν την τρυπητή κουτάλα, "τη σιδεροχουλιάρα". Έβαζαν σε κάθε τρύπα και από ένα άσπροπούλι -άσπρη μαργαρίτα- ένα κόκκινο γαρίφαλο για στόμα και σχημάτιζαν το πρόσωπο. Έδεναν σταυρωτά πάνω στην κουτάλα ένα ξύλο, για να κάνουν τα χέρια, της φορούσαν και ένα πουκαμισάκι ή ένα μωρουδίστικο ρούχο και ο "Λάζαρος" ήταν έτοιμος. Γύριζαν τα παιδιά από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας και οι νοικοκυρές τους έδιναν αυγά, λεφτά ή ό,τι άλλο είχαν. Πάντα όλοι κάτι έβρισκαν να δώσουν. Κι όταν θέλαν για κάποιον να πούνε πως ήταν τσιγκούνης έλεγαν: "Ποτέ του αυγό δεν έδωσε, ούτε τ' αγίου Λαζάρου!". Στα Τρίκαλα τα αυγά που συγκέντρωναν οι Λαζαρίνες, οι μητέρες τους τα έβαφαν κόκκινα και τα κρατούσαν σε ξεχωριστό μέρος. Όταν ήθελαν να περιποιηθούν έναν επισκέπτη από αυτά τα αυγά του έδιναν, του Λαζάρου. Σε μερικά μέρη τη θέση του "Λάζαρου" έπαιρνε ένα καλάθι στολισμένο με λουλούδια και με πολύχρωμες κορδέλες. Στην Κρήτη έκαναν έναν ξύλινο σταυρό και τον στόλιζαν με ορμαθούς από λεμονανθούς και αγριόχορτα με κόκκινα λουλούδια, τις μαχαιρίτσες. |